Od nadmiaru … głowa mnie boli, czyli o zmianach w salonie

My home

Od nadmiaru oczywiście koncepcji urządzania różnych kątów w moim domku!!! Tu akurat w salonie.

Boli mnie nie tylko głowa, ale i ręce, plecy, krzyż … Oczywiście dojdę do siebie, ale trochę potrwa, zanim fitness, który sobie zafundowałam w niedzielę, mi przejdzie.

Ale po kolei.

W wielu domach jest coś takiego jak wykusz (tak się chyba to fachowo nazywa). U nas też jest i robi za główne wyjście z domu na ogród.

Z jednej strony fajny element salonu, z drugiej – trochę problematyczny w urządzaniu (oczywiście mówię o sobie). Bo co tam ma się w istocie znaleźć?

Na początku był fotel, żeby sobie siedzieć i patrzeć na przyrodę za oknem. Po zakupieniu kompletu wypoczynku do salonu (a są to meble raczej obszerne) wydało mi się, że tych miejsc do siedzenia w jednym pokoju jest za dużo i fotel z wykusza został zastąpiony kwiatami (raczej sporymi).

Po pewnym czasie uznałam jednak, że nie jest to najmądrzejsza aranżacja. Takie marnowanie fajnego widoku za oknem, bo nie ma na czym przysiąść, aby się tym widokiem delektować.  W efekcie … obok kwiatków stanął też fotel i stolik.

Ale … po pewnym czasie doszłam do wniosku, że niestety za dużo tego przybytku w jednym miejscu. Za gęsto i do tego niefunkcjonalnie. Widoku za oknem i tak nie widać, bo zasłaniają go kwiaty. Kwiatów też nie widać, bo zasłania je fotel i stolik. A na fotelu nie można normalnie usiąść, poczytać i napić się kawy, bo listki wchodzą do kubka.

Dojrzałam do decyzji, że muszę jednak wybrać jeden element. Chociaż kocham kwiaty, te stojące w wykuszu zaczęły mnie trochę drażnić. Zabierały światło (a i tak przez orzechową stolarkę jest u nas raczej ciemnawo, buuuuu …. :(((( napiszę kiedyś o tym). Więc po przemyśleniach padło na fotel.

Zrobiłam ten kącik w troszkę innej aranżacji jak reszta pokoju, żeby się go trochę wyróżnić. Miało być przede wszystkim przytulnie i milutko. Kolorystyka; dalej mój ulubiony kierunek Black & White, ale … z kroplą odcieni niebieskich (ostatnio coraz częściej wracam do tego koloru). Przy czym jest to raczej specyficzny odcień, taka turkusowo-granatowa czerń.

Mam nadzieję, że i Wam się spodoba nowa aranżacja. 

Ps. Dlaczego jestem taka połamana? Bo te dwa wielkie kwiaty w naprawdę ciężkich, ceramicznych donicach, które stały w wykuszu, musiałam wtaszczyć na piętro; są teraz w sypialni. M akurat był w delegacji, a mnie jak najdzie na zmiany, to niestety muszę je zrobić natychmiast (zżera mnie ciekawość „jak wyjdzie?”; nie wiem, czy Wy też tak macie, czy to tylko moja przypadłość???) Miałam wiec do pomocy jedynie moją starszą pociechę, ale to w istocie mały 11-letni chłopczyk (buziak dla Ciebie mój Synku za wsparcie!!)

Dziękuję wszystkim za odwiedziny i przemiłe komentarze.